Onze hond tijdens kerst
Eerste kerstdag. Voor ons speciaal, voor onze golden retriever eigenlijk een dag als alle andere. Een dag waarop ze nauwlettend in de gaten houdt of iemand een hand uitsteekt naar al het lekkers op de salontafel. Om vervolgens dicht tegen diegene aan te zitten en met haar smekende, bruine ogen onafgebroken te kijken naar dat hapje. Maar omdat veel van de borrelhapjes op tafel voor haar te zoet of te zout zijn, doen alle gezinsleden hun best om haar smekende blik te vermijden. Lastig, want zodra de laatste hap in zicht komt, stoot Liesl met haar snuit eerst zacht, daarna hard, tegen je arm of been. If not the easy way, then the hard way.
Om het Liesl tijdens ons avondvullende kerstdiner toch wat draaglijker te maken, geven we haar al van tevoren te eten. Natuurlijk geen fantasieloze brokken, maar een echte traktatie. Natvoer uit blik, met de opdruk: ‘KALKOEN’. En wat smult ze ervan! Het natvoer wordt gretig opgeschrokt, de roestvrijstalen voerbak klettert in zijn houder en wordt in hoog tempo blinkend schoon gelikt. Zelfs de spatjes op de betegelde muur worden niet vergeten.
Maar na deze speciale traktatie haast Liesl zich terug naar de eettafel en kijkt ze je weer smekend aan. Haar kop iets schuin en haar wenkbrauwen hoog opgetrokken. Onverzadigd, alsof ze al de hele dag niet te eten heeft gehad. Alsof haar leven van dat stukje vlees afhangt dat jij net aan je vork hebt geprikt. De kalkoen is alweer vergeten... Wat voor ons een bijzondere en culinaire dag is, is voor Liesl een dag als alle andere: zoveel mogelijk lekkers scoren, bijna altijd met succes. Wat dat betreft hebben honden eigenlijk elke dag kerst!